اضطراب" از جمله اختلالات روحي رواني است كه به دليل شيوع و گسترش آن در اشكال مختلف ميان همه سنين، با عنوان "بيماري قرن" شناخته شده است.
دلهره و اضطراب آن چيزس كه هر روزه در روابط كاري، اجتماعي، تحصيلي و حتي در زندگي خانوادگي در ارتباط با موضوعات متفاوت تجربه مي‌كنيم، به عقيده روانشناسان لازمه زندگي و باعث تلاش و تكاپو در امور روزمره انسان است.
بر همين اساس روانشناسان مي‌گويند وجود استرس نشانه وجود فهم و شعور است و هر موجودي كه "فكر" داشته باشد با استرس و اضطراب نيز آشنا است زيرا وجود اضطراب زياني براي انسان ندارد بلكه اين ترس از آينده و خطرهاي قريب‌الوقوع است كه مشكلاتي را به همراه دارد.
اما در اين ميان نبود شناخت از شرايط و فقدان اعتماد به نفس كافي براي افراد در مديريت، مشكلات و مسايل مختلف در اغلب موارد منجر به بروز اضطراب به شكل و شمايلي مي‌شود كه خواب و آرامش را از انسان ربوده و همچون آفتي سلامت رواني و حتي جسمي را تهديد مي‌كند.
در چارچوب تعاريف روانپزشكي: اضطراب حالتها و فشارهاي روحي و رواني است كه انسان را دچار سردرگمي مي‌كند و به نوعي احساس نگراني او را بالا مي‌برد.
به گفته آنان فرد مضطرب بي‌دليل و بي‌اراده اسير تخيلاتي است كه از ترس و تشويش ذهني او نشاء‌ت گرفته است.
يك روانپزشك در اين خصوص مي‌گويد بيماريهايي از جمله استرس، وسواس، اضطراب و انواع ديگر، فشارهاي ناشي از عدم سلامت روح در انسان و بزرگنمايي مشكلات در ذهن فرد است.
"اضطراب" مادر و پايه پيدايش ديگر بيماريهاي روحي رواني و يكي از شايعترين بيماريهايي است كه آثار فراواني بر فرد و زندگي روزمره او بر جا مي‌گذارد.
ضعيف شدن قدرت تطابق فرد با محيط از جمله آثار اضطراب است و تحمل فرد را در برابر استرسهاي وارده به شدت كاهش مي‌دهد.
 از جمله آثار عمومي اضطراب مي‌توان به بي‌قراري، نگراني، بدخوابي و مشكلات جسمي مانند اختلال در عملكرد دستگاه گوارش و دستگاه تنفسي اشاره كرد.
 تفكرات و تخيلات متعدد بر سلامت روح و آرامش فرد تاثير مي‌گذارند و موجب بي‌خوابي، بي‌اشتهايي و فقدان تمايل به انجام امور روزمره در وي مي‌شود.
 همه اين موارد در نهايت بر سلامت جسمي و نحوه عملكرد ارگانهاي زيستي فرد اثر منفي دارد.
تقريبا همه بيماريهاي روحي زمينه بروز بيماريهاي جسمي از جمله بيماريهاي قلبي، عروقي را فراهم مي‌كنند، طبق آمارها علت بيش از ‪ ۷۰درصد بيماريهاي قلبي عروقي در ايران استرس و اضطراب شناخته شده است.
شناسايي و درمان هرچه سريعتر بيماريهايي از جمله استرس، اضطراب و افسردگي موجب جلوگيري از پيشروي بيكاري و تنهايي در فرد و بروز عواقب جبران ناپذير مي‌شود.
 آگاهي از مهارتهايي كه با نام "مهارتهاي زندگي" مشهورند در جهت چگونگي مقابله با اضطراب و استرس وارده از جانب محيط بر فرد، بسيار كار ساز مي‌باشد لذا آموختن آنها براي هر فرد و در هر سن لازم است.
نخستين تعريفي كه از اين واژه در محدوده اختلالات روانشناسي قرار گرفت "احساس نگراني در مورد يك خطر قريب‌الوقوع" بود.
دكتر نغمه مخبر افزود: اين خطر براي فرد به دو صورت شناخته شده در قالب دلهره و تشويش و به صورت نگراني در مورد يك خطر ناشناخته كه آن را اضطراب مي‌نامند وجود دارد.
در زمينه اضطرابهاي بيمارگونه دو نوع اضطراب به نامهاي "اضطراب نرمال" و "اضطراب پاتولوژيك" قابل اشاره است.
 اگر اضطراب يك محدوده نرمال داشته باشد به شكل دلهره است و در دو حالت جسماني و ذهني امكان بروز مي‌يابد، در حالت جسماني دلهره و اضطراب همراه با علايمي مانند تعريق و تپش قلب و سردي در انتهاي اندامها نمايان مي‌شود.
 اگر فرد در اضطراب تنها با حالات ذهني دلهره مواجه باشد يعني فقط يك نگراني فكري در مورد يك مساله ناشناخته داشته باشد، ديگر اين حالت اضطراب ناميده نمي‌شود بلكه تنها يك احساس نگراني و دلهره است.
اضطراب اگر از نظر شدت و مدت زمان با واقعه‌اي كه شخص منتظر آن است هماهنگي و همخواني داشته باشد "اضطراب معمولي" تلقي مي‌شود.
اين نوع از اضطراب برانگيزاننده است و فرد را براي رويارويي با شرايط آماده مي‌كند.
غير از اين حالت را "اضطراب پاتولوژيك" مي‌نامند و مرز ميان اين دو نوع اضطراب را مي‌توان با اعتمادبه‌نفس از يكديگر مشخص كرد.
 شديدترين نوع اضطراب "اختلالات پانيك" است كه با نام "اختلال هراس" هم شناخته مي‌شود.
در اين چارچوب فرد حمله‌ها و دردهايي را دارد كه كوتاه و به شكل حاد و بدون پيش زمينه است و عموما ‪ ۲۰تا ‪ ۳۰دقيقه بيشتر طول نمي‌كشد و شدت آن به اندازه‌اي است كه احساس مرگ به فرد دست مي‌دهد و پس از مدتي فروكش مي‌كند.
در فواصل بين حمله‌ها فرد نگران حمله‌هاي بعدي است و اين مرحله است كه با اختلال هراس شناخته مي‌شود لذا فرد به مطب پزشكان عمومي و متخصصان قلب مراجعه مي‌كند و كمتر كسي به اين نكته توجه مي‌كند كه اين وضعيت يك اختلال اضطرابي است و نيازمند مراجعه به روانپزشك هستند.
 از جمله اختلالات اضطرابي شايع ترسهاي بيمارگونه يا "فوبيا" است، اين اختلال نيز داراي دسته بنديهاي متفاوتي از جمله فوبياي اختصاصي(ترس از تاريكي، بلندي و...) و "فوبياي اجتماعي" يا ترس از نحوه قضاوت جامعه از فرد و ترس حضور يا صحبت كردن در جمع است.
ديگر متخصص اعصاب و روان نيز گفت: اختلالات اضطرابي منحصر به سن خاصي نيست و امكان بروز اضطراب بيمارگونه از سنين كودكي تا سالمندي كاملا محتمل است اما نوع اين اختلالات و دلايل بروز آنها كاملا متفاوت خواهد بود.
 مهمترين اختلال اضطرابي در دوران كودكي "اضطراب جدايي" است كه ناشي از اختلافات شديد والدين و ترس از جدايي آنان و بي‌پناه ماندن كودك مي‌باشد.
در مورد اختلالات اضطرابي شايع در سنين جواني گفت: در اين سن بروز انواع اختلالات اضطرابي اعم از اختلالات فراگير، وسواس، اجتماعي و فوبيا محتمل است لذا حد و مرز مشخصي براي آن نمي‌توان قايل شد.
شيوع اختلالات اضطرابي در دوران سالمندي بيش از بالغين نيست اما در مقايسه با شيوع اختلالات اضطرابي، فوبيا و ترسهاي بيمارگونه بيشتر در اين سنين ديده مي‌شود.
درباره تاثيرات اضطراب بر نحوه عملكرد فرد در جامعه هم گفت: اختلالات اضطرابي بيمارگونه همانند ساير اختلالات روانپزشكي كه بر كيفيت زندگي تاثير مي گذارند بر روند زندگي و نحوه ارتباط فرد با دنياي خارج نيز به شدت اثر گذارند.
لذت نبردن از زندگي و وضعيت موجود، گريزان شدن از ايجاد ارتباط با ديگر افراد جامعه به دليل ترس از وقوع يك خطر قريب‌الوقوع و عدم اطمينان نسبت به محيط و سرخوردگي به دليل از دست دادن تواناييهاي قبل(كه به دليل درگيري و دلهره شديد ايجاد مي‌شود) از جمله آثار بيماري استرس و اضطراب است.
نكته مهم و نگران‌كننده در مواجه افراد با انواع اختلالات اضطرابي "خوددرماني" توسط داروهاي مختلف و آرام‌بخش است، استفاده از "بنزوديازپينها" كه بدون نسخه در اختيار افراد گذاشته مي‌شود از جمله اقدامات شايع براي درمان اختلالات اضطرابي و استرسي است.
مصرف اين داروها بدون نظر پزشك و به صورت خودسرانه مشكلات متعددي را براي فرد ايجاد مي‌كند.
مصرف مواد مخدر براي رسيدن به آرامش از جمله ديگر راههاي درمان خودسرانه اين اختلالات است كه در درازمدت منجر به تشديد وخامت اختلال و ايجاد مانع و مشكل بر سر راه درمان بيماري توسط پزشك مي‌شود.
با اشاره به آسيب حاصل از مصرف مواد مخدر به قواي جسماني روانپزشك در مواجهه با اين بيماران براي درمان، با دو معضل اختلال اضطراب و وابستگي به مواد مخدر روبرو است كه هر يك راه درماني خاص خود را مي‌طلبد ضمن اينكه مواد مخدر موجب ايجاد مقاومت بدن بيمار در برابر داروهاي آرام‌بخش مي‌شود.
در خصوص راههاي درمان اختلالات اضطرابي افزود: اگر اضطراب در حد اختلالات اضطرابي بارز باشد و شخص زمينه آن را از سالها قبل داشته و اين روندي است كه به صورت طولاني مدت و همراه با تغييرات سيستم اعصاب مركزي ايجاد شده، درمان دارويي ضرورت دارد.
در رابطه با موارد خفيفتر اختلال اضطراب اظهار داشت: در اين موارد به دليل قابل تحمل بودن وضعيت، بدون درمان دارويي و تنها با تغييراتي كه در نگرش فرد و تعديل و تنظيم اين نگرشها از سوي روانپزشك ايجاد مي‌شود، مي‌توان فيزيولوژي بدن را براي مقابله با هورمونهاي استرسزا آماده كنيم.
علاوه بر اقدامات دارويي و روانپزشكي بايد عامل اضطرابزا تعديل شوند با درمانهاي دارويي آسيب بيولوژيكي ترميم و با درمان روانشناختي توصيه به ورزش و رژيم غذايي خاص كه منجر به مقاومت بدن مي‌شود، از عوامل ايجاد و تشديدكننده اختلال جلوگيري مي‌شود.
وي با بيان اينكه موسيقي به دليل هارموني كه دارد به نظم‌بخشي تواناييهاي انسان كمك مي‌كند اين هماهنگي را مي‌توان به خوبي در طبيعت مشاهده كرد بنابراين نزديك شدن به طبيعت هم احساس خوشايندي را بر سيستم مركزي اعصاب القا مي‌كند.

منبع:

www.tafahomnews.com/

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: